„Politik sa zaujíma o najbližšie voľby.

Štátnik o budúcu generáciu.“

Alcide de Gasperi

8. novembra 2018 si Európska ľudová strana zvolí svojho kandidáta na predsedu Európskej komisie. Máme pred sebou jednoduchú otázku: kto má najlepšie predpoklady na to, aby pomohol našim stranám vyhrať blížiace sa voľby do Európskeho parlamentu budúcu jar, následné získať podporu Európskej rady a Európskeho parlamentu, a napokon aj viesť Európsku komisiu. Je to o schopnosti viesť a o skúsenostiach. Je to o komunikácii a jazykových schopnostiach. Je to o hodnotách, vízii a o dôveryhodnom programe pre budúcu generáciu Európy. A práve toto navrhujem pre nás, EĽS.

Vízia pre Európu

Musíme sa pozerať vpred a poskytnúť všetkým Európanom lepšiu, na hodnotách postavenú víziu budúcnosti. Moja vízia je proeurópska, pozitívna a pragmatická:

Proeurópska, pretože verím v lepšiu a zmysluplnejšiu európsku integráciu. Potrebujeme viac Európy tam, kde to dáva zmysel a menej tam, kde nie. To, čo môže byť lepšie vykonané na národnej alebo regionálnej úrovni by sa malo na tej úrovni aj zrealizovať. Potrebujeme menej hrubého nacionalizmu a viac národnej zodpovednosti v našom spoločnom európskom projekte. Potrebujeme národných a európskych lídrov, ktorí nielen ovplyvnia rozhodnutia, ale aj preberú plnú zodpovednosť za rozhodnutia spravené spoločné.

Pozitívna, pretože musíme skončiť s politikou založenou na strachu a nenávisti. Neexistujú ľahké riešenia na komplexne problémy. Áno, technológia zmení spôsob našej práce. Áno, migrácia je výzva. A áno, všetci sa bojíme neustálych zmien a narušení nášho bežného fungovania. Ale to neznamená, že politickí lídri by mali stavať na týchto obavách. Práve naopak, schopnosť viesť je o poskytnutí príležitostí, o práci na dosiahnutí stability, o hľadaní riešení a o poskytnutí nádeje pre svetlejšiu budúcnosť.

A pragmatická, pretože musíme poskytnúť konkrétne riešenia pre naše spoločné výzvy. Digitálna revolúcia zmení spôsob fungovania ekonomiky, práce, politiky, médií, vedy a možno aj celkovo budúcnosti ľudstva. Toto spolu s klimatickou zmenou bude predstavovať najväčšiu výzvu nielen pre budúcu Európsku komisiu ale aj pre budúcnosť ľudstva. Chcel by som, aby technológia slúžila ľudstvu, a nie naopak. Chcel by som vidieť planétu, ktorá je a bude aj naďalej schopná dávať život každému z náš.

V tomto stručnom programe pre budúcu generáciu Európy nehovorím, že mám riešenia na všetky výzvy, ktorým EÚ v súčasnosti čelí – ani neposkytujem detailné návrhy riešení – na to ešte bude čas. Mojim zámerom je načrtnúť niektoré hlavné výzvy, ktoré pred nami stoja. Dve hlavné otázky našej generácie sú digitálna revolúcia a klimatická zmena. Toto sú nadnárodné výzvy, ktoré žiadna krajina nemôže zvládnuť sama. V čaše neistoty potrebujeme pevný základ, ktorým sú naše hodnoty. A tieto hodnoty sú základom mojich šiestich bodov pre budúcu generáciu Európy.

1. Obhajovať európske hodnoty

V 20. storočí EĽS vyhrala súboj ideológií. Demokracia zvíťazila nad fašizmom, komunizmom a nacionalizmom vďaka vytrvalému boju našich otcov zakladateľov v  celej Európe, od severu na juh, od východu na západ. Zahájili sme projekt pre Európu, presadili demokraciu, slobodu a nastolili mier. Ale náš pohľad na svet nemôže byť statický alebo považovaný za samozrejmosť. Naše hodnoty sú v ohrození ako zvnútra, tak aj zvonka Európskej únie – je načase, aby sme sa postavili a obhájili ich.

Naše hodnoty sú postavené na rešpektovaní ľudskej dôstojnosti, slobody, demokracie, solidarity, rovnosti pohlaví, vlády zákona a ľudských práv, vrátané práv menšín. V čaše neistoty tieto hodnoty predstavujú kotvu nášho bezpečia a tiež hlavný základ, ktorý z nás robí to čo sme ako stredopravicoví kresťanskí demokrati. Bez hodnôt nám chýba kompas morálky, ktorý nás tak dobre viedol v minulosti.

 „Držíme hlavy hore napriek cene,

ktorú sme museli zaplatiť, pretože

sloboda je na nezaplatenie.“

Lech Walesa

Ale nemôžeme zase poprieť – v našej spoločnosti je cítiť nepokoj, úzkosť ohľadom budúcnosti a určitý pocit, že to najlepšie je už za nami. Neodsudzujem tých, ktorých láka voliť populistov. Práve naopak, chcem povedať, že „my vás počujeme“. Nebudeme ignorovať strach spojený s technológiou, pracovnými príležitosťami, bezpečnosťou alebo migráciou. Veľa z týchto strachov je  legitímnych, ale musia byť vyriešené prostredníctvom nášho demokratického fungovania. Demokracia, sloboda jednotlivca a spravodlivosť je to, za čo sme bojovali po stáročia. Dejiny nás naučili, že keď sa už raz cesta poberie smerom k neliberálnosti, tak je veľmi ťažké zmeniť jej smer. Neliberálna demokracia je v rozpore s hodnotami EĽS.

2. Byť lídrom digitálnej revolúcie

V poradí štvrtá priemyselná revolúcia – umelá inteligencia, robotizácia, internet, 3D tlač a digitalizácia – sú už tu a majú ďalekosiahly dopad na všetky oblasti, vrátané ekonomiky, politiky a vedy. Na rozdiel od predchádzajúcich priemyselných revolúcií, táto nie je postupná – ale skôr rýchla a prelomová. Európa musí byť na vrchole technologického rozvoja, inak nám hrozí, že budeme zaostávať. Byť na čele digitálnej revolúcie znamená, že sa musíme zamerať na budúcnosť našej práce, inováciu a ochranu jednotlivcov.

Digitálna revolúcia mení spôsob práce a štúdia. Vieme málo o tom, ako bude pracovný trh vyzerať v roku 2050. Mnohé pracovné príležitosti – všetkých typov, vrátané manuálnej ale aj administratívnej práce – čo existujú dnes, zajtra už existovať nebudú. Nie je to o tom, že stroje ich preberú, ale o tom, že by sme sa mali naučiť využívať robotov na dosiahnutie lepších výsledkov. Vzdelávanie už nie je o získaní určitej zručnosti a mnohých vedomostí, ale skôr o celoživotnom vzdelávaní sa a emocionálnej inteligencii. Odhliadnuc od toho, aké zručnosti v budúcnosti získame,  porozumenie dátam by mala byť jednou z nich. Viaceré členské štáty už získali skúsenosti v tejto oblasti. Mali by sme budovať na ich skúsenosti a rozšíriť ju pre celú Európu.

V súčasnosti všetkých 20 top technologických firiem je z USA alebo z Číny. Bez investícií do vzdelávania, inovácie, vedy, výskumu a rozvoja sa tento trend ani nezmení. Európske rozhodnutia musia zlepšiť technologickú infraštruktúru, ako napríklad siete 5G, a vytvoriť príležitosti pre európske spoločnosti a podnikateľov rozvíjať sa v digitálnej ére. Moderné finančné nástroje a legislatíva, ktoré tvoria podmienky pre inováciu, nám pomôžu posunúť sa vpred aj v tomto smere.

„Úspešné vytvorenie umelej inteligencie

môže predstavovať najväčšiu udalosť

dejín našej civilizácie. Alebo aj najhoršiu.

To jednoducho nevieme.“

Stephen Hawking

Žijeme v dobe ekonomických platform, kedy ekonomika založená na dátach naberá na dôležitosti. Toto so sebou prináša aj otázky ochrany práv na súkromie jednotlivcov. Veľké systémy už vedia o nás a našich preferenciách viac ako si myslíme. Ústavy boli vytvorené, aby chránili jednotlivca pred štátom. Teraz treba zabezpečiť ochranu jednotlivcov pred používaním súkromných informácií a dát veľkými nadnárodnými firmami alebo autoritatívnymi vládami. EÚ ako legislatívna veľmoc môže prispieť k tvorbe medzinárodných pravidiel pre budúce fungovanie vo svete umelej inteligencie a robotizácie. Je lepšie byť tým, ktorý pravidlá vytvára, ako len tým, ktorý ich musí (jednoducho) rešpektovať.

3. Vytvoriť silnú európsku ekonomiku pre všetkých

Jednotný trh bol prínosom – bez neho by sme nemohli udržať úroveň európskeho blahobytu. Počas niekoľkých desaťročí bol základom rastu a pracovných príležitostí v Európe. Byť členom EÚ znamená nárast prosperity. Za posledných dvadsať rokov sa HDP na obyvateľa zdvojnásobilo. V niektorých chudobnejších členských štátoch tento nárast bol viac ako desaťnásobný. Jednotný trh pomohol v  posledných rokoch vytvoriť viac ako 10 miliónov pracovných príležitostí. Euro je druhou najvýznamnejšou menou na svete. Po finančnej kríze sa Európska únia opäť dostala na dobrú cestu ďalšieho ekonomického rastu, vytvárania ďalších pracovných príležitostí a investícií.

Ale toto pravdaže nestačí. Zatiaľ čo je EÚ dobrá vo zväčšovaní svojej „torty“, neboli sme až takí dobrí v jej spravodlivom rozdeľovaní čí už medzi jednotlivcami alebo medzi členskými štátmi. Veľa z dnešného populizmu, ako sprava  tak aj zľava pramení z pocitu nespravodlivosti, z pocitu že náš súčasný model spoločnosti – vrátané sociálneho trhového hospodárstva a globalizácie – neprináša spravodlivosť pre každého. Toto sa musí zmeniť. Všetci vieme, že liberalizácia trhu podporuje ekonomický rast a vytvára pracovné príležitosti, teraz ale musíte zariadiť aby z tohto prínosu mohli čerpať všetci Európania.

„Európa musí byť viac ako iba o trhu,

o tovaroch a o peniazoch.“

Jean-Claude Juncker

Európa sa musí zamerať na moderné zdroje dlhodobého rastu, vrátané digitalizácie, kreatívneho priemyslu, rastu v súlade s našou prírodou teda tzv. zeleného rastu, cirkulárnej ekonomiky, start-upov, dlhodobo-udržateľnej a inovatívnej produkcie potravín a podobne. EÚ priamo nevytvára pracovné príležitosti ani nevytvára nových šampiónov, ale únia môže poskytovať dobré podmienky a vhodný rámec pre podporu spoločnosti, pracovníkov a podnikateľov na celom kontinente, aby mohli dobre robiť to, čo robia. EÚ je šampión voľného a spravodlivého obchodu a mala by aj naďalej ním byť. Zároveň ale musíme zlepšiť globálne pravidlá, bojovať proti nespravodlivým praktikám, pracovať na štrukturálnych reformách a na celkovom dotvorení vnútorného trhu. Redistribucia európskeho rastu cez sociálnu politiku je a naďalej aj zostane v rukách národných vlád.

Budúcnosť eura predstavuje kľúčovú časť našej ekonomiky. Bez stabilnej a dlhodobo-udržateľnej spoločnej meny nebudeme mat úspešnú ekonomiku. V najbližších rokoch musíme zrýchliť postup ku skutočnej bankovej a kapitálovej únii. Taktiež musíme pretvoriť naše nástroje hospodárskej stability do Európskeho monetárneho fondu. Ale v prvom rade a hlavne musíme naďalej pokračovať v budovaní dôvery, v dodržiavaní spoločne dohodnutých pravidiel a tiež preukázať solidaritu, keď ju niekto z nás potrebuje. Takto konali EĽS strany počas krízy eura a takto musíme postupovať aj v budúcnosti. Bez ťažkých a zodpovedných rozhodnutí EĽS strán vo vládach – od Írska až po Portugalsko, od Španielska až po Grécko a Cyprus – by euro nebolo bývalo prežilo.

4. Bojovať proti klimatickým zmenám

Klimatická zmena je jedna z najväčších hrozieb budúcnosti našej planéty. Za posledných 19 rokov bolo zaznamenaných 18  extrémne horúcich. Súčasným tempom sa priemerná teplota zvýši o 0.2 stupne Celzia za každých desať rokov. Nedávna štúdia medzivládneho panelu o zmene klímy potvrdila tento trend a varuje o dopade ďalšieho globálneho otepľovania nad 1.5 stupňa Celzia. Zmeny teploty budú mať bezprecedentný dopad na náš celý ekosystém vrátane počasia, živočíšnych druhov, úrovne hladiny mora, potravinovej bezpečnosti a zdravia.

Za posledné dve storočia sa nám podarilo vytvoriť predtým nevídaný hospodársky rast a blahobyt, ale toto nás aj niečo stálo. Našou úlohou je ochraňovať našu planétu a rešpektovať jej limity. Zároveň ale EÚ nemôže byť naivná a musí obhajovať svoje strategické záujmy a taktiež pomáhať svojim členským štátom v transformácii k čistejším formám produktívneho hospodárstva. To znamená, že naša politika v oblasti klímy by mala nielen bojovať proti klimatickým zmenám, ale aj dať nám celosvetovo konkurenčnú výhodu. Znižovanie európskych emisií nie je postačujúce  na to, aby to zachránilo svet, ale technológie, ktoré naše priekopnícke spoločnosti vytvoria, áno. Mali by sme sa preto zamerať na čisté technológie a cirkulárny typ podnikania. Spoločnosti ochotné a schopné riskovať sa stanú lídrami budúcnosti.

„Nakoľko nemáme ďalšiu planétu B, záchrana

našej planéty Zem by mala byť našou prvoradou

úlohou a zodpovednosťou.“

Miguel Arias Canete a Carlos Moedas

EÚ musí mať v centre svojho programu dekarbonizáciu. Mali by sme presadzovať uhlíkovo-neutrálnu Európu pred rokom 2045. Parížska dohoda bola dobrým začiatkom, ale ešte nás čaká veľa práce. Náš cieľ obmedziť globálne otepľovanie na 2 stupne Celzia je nevyhnutný a bude vyžadovať tvrdé opatrenia v obchodovaní s emisiami ako aj v  spoločnom úsilí. Európa by mala viesť túto transformáciu spoločne so svojimi členskými štátmi, regiónmi a mestami.

5. Zvládnuť migráciu

Celkový podiel ľudí žijúcich v inej krajine ako krajine svojho pôvodu bol za posledné obdobie stabilný a predstavuje okolo 3%. Migrácia vo svojich rôznych formách tu bude vždy. Môžeme sa tváriť, že neexistuje alebo reálne riešiť výzvy, ktoré nás čakajú. Ja navrhujem tú druhú možnosť. Vyriešili sme tú najhoršiu prisťahovaleckú krízu a teraz je už na čaše ukázať všetkým Európanom, že situácia je pod kontrolou. Bez snahy strán EĽS v celej Európe – od Malty po Taliansko, od Bulharsko až po Švédsko, od Grécka až po Nemecko a Rakúsko – by sme neboli bývali zvládli migračnú krízu z roku 2015. Teraz sa musíme uistiť, že niečo podobné sa už nezopakuje.

Európa potrebuje kontrolovanú a legálnu imigráciu. Nesmieme sa znovu vrátiť k nekontrolovanej situácii, akú sme videli v roku 2015. So starnúcou populáciou a nedostatkom skúsenej pracovnej sily, nebudeme schopní prežiť, ak budeme stavať múry. Úloha politikov je nájsť riešenia a napomôcť tomuto prechodu, a nie šíriť strach. Voľný pohyb v rámci Európskej únii nám zľahčuje život, čo sa týka cestovania, vzdelávania alebo práce. Prisťahovalectvo z tretích krajín je komplikované, ale riešiteľné. Lepšia ochrana vonkajších hraníc je predpokladom voľného pohybu ľudí v rámci EÚ.

„Táto Európa sa nesmie stať pevnosťou,

kde sa izolujeme od ostatných.

Musí byť otvorená.“

Helmut Kohl

Migrácia bude aj naďalej kľúčovou otázkou pre EÚ v najbližších rokoch. Budúca Európska komisia by ju preto mala mať ako nosný bod svojho programu. Mali by sme vytvoriť strediská azylu mimo územia EÚ, spolu s Úradom vysokého komisára pre utečencov (UNHCR). Mali by sme posilniť Frontex – bez spoločnej hranicnej stráže je náročné ustrážiť naše hranice. Taktiež by sme mali nájsť spoločné riešenia pre účinné návraty tých, ktorým nebol udelený azyl v Európe. Pre každý členský štát by sme mali stanoviť kvóty počtu žiadateľov o azyl z humanitárnych dôvodov. Ak by to nešlo, tak budeme musieť vytvoriť systém flexibilnej solidarity, v ktorom si členské štáty môžu vzájomné pomáhať rôznymi spôsobmi. A taktiež musíme riešiť základné príčiny migrácie posilnením schopnosti EÚ pracovať v našom okolí prostredníctvom investícií do rastu a do tvorby pracovných príležitostí v Afrike. Toto síce úplné nevyrieši problém, ale aspoň nám to pomôže byť o krok bližšie k predídeniu podobnej krízy v budúcnosti.

6. Vytvoriť bezpečnejšiu Európu

Počas desaťročí Amerika zabezpečovala bezpečnosť Európy. Pre mňa ako vášnivého zástancu nášho transatlantického vzťahu nie je ľahké pripustiť, že táto istota je momentálne menej zrejmá ako zvykla byť. Dobrovoľná marginalizácia vplyvu USA na svetovú politiku znamená, že musíme prebrať viac zodpovednosti za našu bezpečnosť. Potrebujeme zakročiť a vyplniť narastajúce vákuum moci, či už v oblasti obchodu, zahraničnej politiky, obrany alebo multilateralizmu. Mali by sme sa snažiť budovať dialóg a partnerstvo vo všetkých smeroch. Ale zároveň by sme mali byť tvrdí na Rusko a tých, ktorí sa snažia ohroziť naše členské štáty.

„Doba, kedy sme sa mohli plne spoľahnúť

jeden na druhého sa už skončila… Je čas,

aby Európa zobrala náš osud do vlastných rúk.“

Angela Merkel

V posledných rokoch sa hranica medzi vojnou a mierom stala ťažko rozoznateľnou vďaka výzvam a javom ako sú kybernetické útoky, nadnárodný terorizmus ako aj štátmi financovaný terorizmus, zasahovanie do našich demokratických procesov, nelegálna migrácia a informačné vojny. Ich príčinami sú pretrvávajúce konflikty, znovuobnovenie súťaže o moc a  prelomové technologické inovácie. I keď sme už toho dosiahli veľa, nemôžeme dostatočne ochraňovať Európu so súčasnou mozaikou politík obrany, s existujúcimi nástrojmi a aktérmi bezpečnosti a obrany. Musíme ich viac zjednotiť.

Členské štáty a európske inštitúcie sa musia viac snažiť o vybudovanie skutočnej Únie bezpečnosti a obrany. Mali by sme tiež vytvoriť historicky prvú Bezpečnostnú stratégiu EÚ v oblasti umelej inteligencie, ktorá by pomohla riešiť nové výzvy vytvorené umelou inteligenciou a tiež spraviť ďalšie kroky ku zlepšeniu efektivity a konkurencieschopnosti európskej priemyselnej a technologickej základne rezortu obrany. Naša vlastná bezpečnosť bude taktiež vyžadovať úzku spoluprácu s členskými štátmi, s NATO a s našimi partnermi. Musíme prebrať viac zodpovednosti za jednu z najdôležitejších úloh EÚ: za bezpečnosť.

Komunikovať o Európe

Ak by existovalo ocenenie za najhoršiu komunikačnú stratégiu v histórii svetovej politiky, Európska únia by bola jednoznačne jedným z vážnych kandidátov. EÚ je najúspešnejší mierový projekt v medzinárodných vzťahoch. Ale to, ako je vnímané všetko to, čo robí alebo to o čom únia je, nemôže byť viac vzdialené od pravdy. Nestačí skonštatovať, že kvôli digitálnej ére narástol počet falošných správ, či to, že nám ľuďom sa viac páčia príbehy ako skutočné fakty. V dobe informačných vojen musí EÚ začať brať komunikáciu vážne.

Neznamená to len využívať moderné spôsoby komunikácie cez mnohé sociálne siete, ale taktiež používanie zrozumiteľného jazyka na komunikovanie, o čom Európa je. Minimalizovanie falošných správ a trolov bude tiež veľkou časťou toho, čo treba ešte spraviť. Dobrým začiatkom bude ak, politickí lídri prestanú viniť Brusel za ich vlastné zlyhania a preberú zodpovednosť za európske rozhodnutia, vyjdú zo svojich kabinetov a vystúpia na verejnosti. Európa je o transparentnosti, nie o zákulisnom rozhodovaní.

Toto je moment pre Európu

Verím, že teraz nastal ten správny okamih pre Európu. Ak sa nám v najbližších rokoch podarí napraviť veci, tak sa jedného dňa pozrieme späť na toto obdobie šíriacej sa neliberálnej demokracie a populizmu ako na jednu z ďalších vyriešených kríz v procese európskej integrácie. Ak sa nám to nepodarí, tak riskujeme, že sa vrátime do doby neprijateľného nacionalizmu a bezvýznamnosti Európy.

Je dôležité podporiť naše dôvody pre silnú, modernú Európu, ktorá formuje svet a nie takú, ktorá je formovaná inými. Aby toto bolo možné, musíme prekročiť rozdiely medzi východom a západom, severom a juhom. Rozširovanie nebolo nikdy jednoduché, ale vždy bolo správnym krokom. Musíme sa zlepšiť v zdôrazňovaní toho, čo náš zjednocuje a nie toho, čo náš rozdeľuje. Potrebujeme viac solidarity, či už vzhľadom k budúcnosti eura alebo migrácie. Potrebujeme jeden druhého.

„Európska jednota bola snom par ľudí.

Stala sa nádejou pre mnohých.

Dnes už je  nevyhnutnosťou pre nás všetkých.“

Konrad Adenauer

Európska únia nie je dokonalá a nikdy ani nebude. Vždy bude viac ako medzinárodná organizácia, ale menej ako samostatný štát. V mnohých smeroch je v neustálej evolúcii a v krízovom manažmente.  Často sa stáva, že z jednej krízy ideme do obdobia vnímaného ako chaos až napokon nájdeme sub-optimálne (tzn. nie to najlepšie) riešenie. Ale dosiahneme naše ciele. Toto sme zažili na príklade eura či migračnej krízy a čaká nás to aj v budúcnosti pri ďalších výzvach. Sme Úniou nedokonalosti. A mali by sme sa naučiť, ako sa prispôsobiť novým výzvam 21. storočia.

Budúci rok, keď nová komisia začne svoj mandát, budeme oslavovať 30-te výročie pádu Berlínskeho múru. Rok 1989 bol rokom plným nádeje. Porazili sme komunizmus a autoritatívne režimy sa padali s pričinením strán EĽS vo všetkých kútoch Európy. Mnohí z nás verili, že väčšina z 200 národných štátov na tomto svete by privítali cestu slobody, liberálnej demokracie a trhovej ekonomiky. A aj to tak bolo, prvé roky po ukončení studenej vojny boli plné sľubov. Európa bola opäť zjednotená. Ale nevedeli sme presne, čo nás čaká.

„Politická jednota neznamená

pohltenie národa.“

Robert Schuman

Fašizmus padol v roku 1945. Komunizmus padol v roku 1989. Neželám si, aby rok 2016 bol začiatkom konca liberálnej demokracie. Ak sa stanem hlavným kandidátom EĽS a prípadne aj predsedom Európskej komisie, tak sa zaväzujem nielen obhajovať naše hodnoty, ale tiež zabezpečiť aby nespokojnosť a dôvody, čo viedli k nárastu nacionalizmu a populizmu boli riešené a aj sa vyriešili. Ak sa týmito frustráciami nebudeme zaoberať, situácia sa iba zhorší. Bude narastať vzájomná nevraživosť  a napätie, nacionalizmus sa začne šíriť ešte viac. Netvrdím, že Európa bude týmto nenapraviteľne poškodená, ale že sa blížime k hraniciam tolerancie. Tej tolerancie, na ktorej bola Európa postavená.

Európska únia ešte nikdy nemala predsedu Európskej komisie zo severského alebo pobaltského štátu a ani zo strednej a východnej Európy. Každopádne nejde o preteky založené na geografii, ale skôr o schopnosti a spôsobe viesť ako aj o skúsenosti. Pochádzam z malej krajiny, ktorá prežila popri expanzívnej veľmoci – z krajiny, ktorá vždy bojovala za svoje hodnoty a existenciu. Bol som súčasťou alebo aj na čele vládnych koalícií, čo vyžadovalo neustále budovanie mostov. Mal som osobnú skúsenosť viesť rokovania a byť s populistickou stranou vo vláde. Toto všetko sú kvality, ktoré budú veľmi pravdepodobne potrebné po najbližších európskych voľbách.

Naša strana je ako rodina, ktorá verí v osobnú slobodu a v zodpovednosť jednotlivca. Voľba je na vás. Viem, že sa rozhodnete podľa vlastného svedomia a že budete hlasovať za kandidáta ktorému veríte, že našim stranám pomôže vyhrať európske voľby a napokon viesť Komisiu pre budúcu generáciu Európy. Vitajte v Helsinkách!

 

”A politician looks to the next election.

A statesman to the next generation”

Alcide de Gasperi

On 8 November 2018 the European People’s Party will choose its lead candidate for President of the European Commission. The question before us is simple: who is best suited to help our parties win the European elections next spring, get the support of the European Council and the European Parliament, and ultimately run the European Commission. It is about leadership and experience. It is about communication and language skills. It is about values, vision and a credible programme for the Next Generation of Europe. This is what I propose for us, the EPP.

A vision for Europe

We must look forward and provide all Europeans with a better, value-based vision for the future. My vision is pro-European, positive and pragmatic.

Pro-European, in that I believe in smarter and better European integration. We need more Europe where it makes sense, and less where it does not. What can be better done at the national or regional level should be done there. We need less brute nationalism, but more genuine national ownership in our common European project. We need national and European leaders that influence and take full responsibility for decisions taken together.

Positive, in that we need to stop politics driven by fear and hatred. There are no easy solutions to complex problems. Yes, technology will change the way we work. Yes, migration is a challenge. And yes, we are all afraid of constant change and disruption.

But this does not mean that political leaders should feed these fears. On the contrary, leadership is about providing opportunities, working for stability, finding solutions and giving hope for a brighter future. And pragmatic, in that we must provide concrete, operational solutions to our common challenges.

The digital revolution will change the economy, work, politics, the media, science and possibly the future of mankind. This, together with climate change, will be the main challenge, not only for the next European Commission, but for generations to come. I want to see technology at the service of humans, not the other way around. I want to see a planet that is, and will continue to be, liveable for everyone.

In this short programme for the Next Generation of Europe I do not pretend to have the solution to all of the EU’s current challenges; nor do I give detailed policy recommendations – their time will come.

My aim here is to chart some of the key challenges that lie ahead. The two main questions of our generation are the digital revolution and climate change. These are transnational challenges that no single country can tackle on its own. In times of uncertainty we need an anchor – that anchor is our values. And those values are the basis of my six points for the Next Generation of Europe.

1. Defend European values

In the 20th century the European People’s Party won the battle of ideas. Democracy prevailed over fascism, communism and nationalism thanks to the relentless fight of our founding fathers all over Europe, east and west, north and south.

We launched the European project, defended democracy and freedom, and brought peace. But our world view cannot be static or taken for granted. Our values are under attack from both inside and outside the European Union – it is time to stand on the barricades and defend them.

Our values are based on respect for human dignity, freedom, democracy, solidarity, equality between men and women, the rule of law and human rights, including the rights of persons belonging to minorities. In uncertain times these values are the anchor of our security, the basic foundation making us who we are as centre-right Christian Democrats. Without them we have nothing, and forgo the moral compass which has guided us so well in the past.

”We hold our head high, despite the price we

have paid, because freedom is priceless.”

Lech Wałęsa

But we cannot be in denial – there is disquiet in our societies, anxiety about the future, a sense that the best may be behind us. I do not condemn those who feel tempted to vote for populists.

Instead, I want to say ”we hear you”. We will not ignore fears linked to technology, jobs, security or migration. Many of them are legitimate, but they must be resolved within our democratic order. Democracy, individual freedoms and justice are what we have fought for over centuries.

History has taught us that once the path towards illiberalism is taken, it will be difficult to reset the course. Illiberal democracy is a contradiction in terms and goes against what the EPP stands for.

2. Lead the Digital Revolution

The fourth industrial revolution – artificial intelligence, robotisation, internet of things, 3D printing and digitalisation – is already here, and has a far reaching impact on everything, including the economy, politics and science. Unlike previous industrial revolutions, this one is not incremental – it advances fast and is disruptive. Europe has to be on the cutting edge of technological development, otherwise we risk falling behind. Taking the lead in the digital revolution means that we must focus on the future of work, innovation and the protection of individuals.

The digital revolution is changing the way we work and learn. We have little understanding of what the job market will look like in 2050. Many of the jobs – be they blue- or white collar – of today will not be there tomorrow. It is not about machines taking over, it is about us cooperating with robots to get better results.

Education is not anymore about acquiring one skill and many facts, it is more about life-long learning and emotional intelligence. No matter what skills you learn in the future, understanding data will be a big part of it. Several member states are already trailblazers in this respect. We should build on their experience for the whole of Europe.

Currently all of the top 20 technology firms are from the US or China. Without investment in education, innovation, research and development this trend will continue. European decisions must improve technological infrastructure, such as 5G networks, and create opportunities for European companies and entrepreneurs to thrive in the digital era. Modern financial instruments and legislation which create the conditions for innovation will help in paving the way forward.

”Success in creating effective AI could be the

biggest event in the history of our civilization.

Or the worst. We just don’t know.”

Stephen Hawking

At the same time we live in an era of platform economy where the value of data keeps on increasing. This brings with it issues relating to the protection of individual rights. Big data already knows more about you and your preferences than you think. Constitutions were created to protect individuals from the state. Now we need to work at protecting individuals from the use of their private data by big multinational companies or authoritarian governments. As a regulatory superpower, the EU can take the lead in establishing international rules for a future world of artificial intelligence and robotisation. Better to be a rule-maker, rather than a ruletaker.

3. Make the European economy work for everyone

The single market has delivered – without it we would not be able to uphold European welfare states. Over the decades it has been the foundation of growth and jobs in Europe. EU membership means an increase in prosperity.GDP per capita has doubled over the past twenty years. In some of the poorer member states the increase has been over ten fold. The single market has helped in the creation of over 10 million jobs in the past few years. The euro is the second most important global reserve currency. The European Union is back on a solid path of growth, job creation and investments since the financial crisis.

But this is naturally not enough. While the EU has been good at increasing the size of the cake, we have been less good at distributing it evenly, whether between individuals or the member states. Much of today’s populism, from both the right and the left, stems from a sense of injustice, a feeling that our current model of society – including a social market economy and globalisation – does not treat everyone fairly.

This needs to change. We all know that market liberalisation stimulates growth and creates jobs, now we just have to figure out how to make it work for all Europeans.

”Europe has to be about more than

market, goods and money.”

Jean-Claude Juncker

Europe must focus on modern sources of sustainable growth, including digitalisation, creative industries, green growth, the circular economy, start-ups, sustainable and innovative food production and the like. It is not the EU that creates jobs or chooses new champions, but the Union can provide favourable conditions to help companies, workers and entrepreneurs all around the continent to do just that. The EU is a champion of free and fair trade, and should continue to be so. At the same time we must improve global rules, act against unfair practices, work on structural reforms and the completion of the internal market. The redistribution of European growth through welfare policies is and will remain in the hands of national governments.

The future of the euro is a crucial part of our economy. Without a stable and sustainable common currency we will not be able to have a successful economy. In the coming years we must accelerate progress towards a true Banking and Capital Market Union. We must also transform our stability mechanisms into a European Monetary Fund. But first and foremost we need to continue to build trust, stick to the common rules that we have agreed on, and show solidarity when one of us is in need. This is what the EPP parties did during the euro crisis, and this is what we must do in the future. Without the difficult and responsible decisions taken by EPP parties in government – from Ireland to Portugal, from Spain to Greece and Cyprus – the euro would not have survived.

4. Tackle climate change

Climate change is one of the biggest threats to the future of our planet. The last 19 years have included 18 of the warmest years on record. At current rates the average temperatures will continue to rise 0,2 degrees Celsius every decade. The latest report of the Intergovernmental Panel on Climate Change confirms this trend and warns of the impact of a further global warming beyond 1,5 degrees of Celsius. The changes in temperature will have an unprecedented impact on our whole ecosystem, including weather patterns, species, sea levels, food security and health.

Over the past two centuries we have been able to create unprecedented economic growth and welfare, but this has come at a cost. It is our job to protect the planet and respect its boundaries. At the same time the EU should not be naive, we must defend our strategic interests and help our member states in the transition towards a cleaner economy. This means that our climate policy should not only tackle climate change, but also give us a competitive advantage globally.

Reducing European emissions is not enough to save the world, but the technology that our pioneering companies develop will do so. The focus should therefore be on clean technology and circular business models. Companies willing to take risks at this stage will be the leaders of the future.

”There is no planet B, saving our planet Earth

should be our number one mission.”

Miguel Arias Canete and Carlos Moedas

The EU must put decarbonisation at the heart of its programme. We should work towards a carbon neutral Europe by 2045. The Paris agreement was a good start, but we need to be more ambitious. A target of limiting global warming to 2 degrees of Celsius is necessary and will require tough measures on both emissions trading and effort sharing. Europe should lead this transformation together with its member states, regions and cities.

5. Manage migration

The global share of people living outside their country of birth has remained more or less stable over time, it is close to 3%. Migration, in all of its various forms, is here to stay. We can either pretend that it does not exist, or address the challenges head on. I propose the latter. We solved the worst migration crisis and now it is time to show all Europeans that the situation is under control. Without the efforts of EPP parties all over Europe – from Malta to Italy, from Bulgaria to Sweden, from Greece to Germany and Austria – we would not have survived the migratory crisis of 2015. Now we must make sure that it is never repeated.

Europe needs immigration which is controlled and legal. We must not return to an uncontrolled situation, similar to that of 2015. With an aging population and shortage of skilled labour, we will not be able to survive by building walls. The job of politicians is to find solutions and facilitate this transition, not stir up fear. Free movement inside the European Union makes our lives easier, whether it is travel, study or work. Immigration from outside is more complicated, but solvable. Better external border control is a prerequisite for free movement of people inside the EU area.

”This Europe must not become a fortress in

which we isolate ourselves from the others.

It has to be open.”

Helmut Kohl

Migration will remain a defining issue for the EU for years to come. The next European Commission should have it at the centre of its agenda. We should establish asylum centres, together with the UNHCR, outside the EU. We should strengthen Frontex – without a common border guard it is difficult to guard the common border. We should also find joint solutions for effective returns of those who are not granted asylum in Europe. We should establish a quota for humanitarian based asylum seekers for each member state. If this does not work we will have to develop a system of flexible solidarity where member states can help each other in different ways. And finally we must address the root causes of migration by strengthening the EU’s ability to work in our neighboorhood by investing in growth and jobs in Africa. This will not solve the problem outright, but at least takes us a step closer to avoiding a future crisis.

6. Create a more secure Europe

For decades the United States has guaranteed European security. As an avid supporter of our close Transatlantic relationship, it is hard for me to accept that this guarantee is currently less evident than what it used to be. The voluntary marginalisation of the US from world politics means that we must take more responsibility for our own security. We need to step in and fill the emerging power vacuums, whether they are in trade, foreign policy, defence or multilateralism.

We should seek to build dialogue and partnerships in all directions. But we should also be firm on Russia and others who attempt to intimidate our member states.

”The era in which we could fully rely on

others is over…It is time for Europe to take

our fate into our own hands.”

Angela Merkel

Over the past years, the line between war and peace has become blurred by challenges such as cyberattacks, stateless and state sponsored terrorism, meddling with our democratic processes, illegal migration, and information wars. Their roots lie in on-going conflicts, renewed great power competition, and technological breakthroughs. While much has already been achieved, we cannot protect Europe adequately with existing patchwork of security and defence-related policies, instruments, and actors. We need to bring them under one umbrella.

Member states and European institutions should step up their efforts to build a true Security and Defence Union. We should also develop the EU’s first-ever Artificial Intelligence Security Strategy to help address the new challenges created by AI, and take further steps to improve the efficiency and competitiveness of Europe’s defence technological and industrial base. Securing our own will also require close coordination with the member states, NATO, and our partners. We have to begin taking more responsibility for one of the most important tasks of the EU: security.

Communicating Europe

If there was an award for the worst communication strategy in the history of world politics, the European Union would be a serious contender. It is the most successful peace project of international relations. Yet the perception of what it does or is all about, could not be further from the truth. It is not good enough to say that the digital era has increased fake news or that we humans like stories more than facts. In the era of information wars the EU must get serious about communication.

This does not only mean using modern means of communication through a wide range of social media, but also using understandable language about what Europe is all about. Fending off fake news and trolls, will also be a big part of what should be done. A good starting point is that political leaders stop blaming Brussels for their own failures, begin to take responsibility for European decisions and come out of the cabinets to do so. Europe is about transparency, not secretive decision-making.

This is Europe’s moment

I believe this is Europe’s moment. If we get things right in the next few years, we will look back at this era of attempted illiberal democracy and kneejerk populism as another solved crisis in the process of European integration. If we do not get it right, we risk reverting to an era of repugnant nationalism and European irrelevance.

It is important that we rally around our cause for a strong modern Europe that shapes the world instead of being shaped by others. This means mitigating divisions between east and west, north and south. Enlargements have never been easy, but they have always been the right thing to do. We must be better at highlighting what unites us instead of what differentiates us. We need more solidarity, whether on the future of the euro or migration. We need each other.

”European unity was a dream of a few people.

It became a hope for many. Today it is a

necessity for all of us”.

Konrad Adenauer

The European Union is not perfect, and never will be. It will always be more than an international organisation, but less than a state. In many ways it is in constant evolution and crisis management. The pattern is often that we go from a crisis to what feels like chaos, and finally we produce a sub-optimal solution. But we do achieve our aims. That is what happened with the euro and migration crises, and that is what will happen with many of our challenges in the future. We are a Union of imperfection. And we should learn how to adapt it to the new challenges of the 21st century.

Next year, when the new European Commission begins its mandate, we will be celebrating the 30th anniversary of the fall of the Berlin Wall. The year 1989 was full of hope. We had just defeated communism and authoritarian regimes were collapsing with the help of EPP parties in all corners of Europe. Many of us believed that most of the 200 nation states in this world would embrace freedom, liberal democracy and the market economy. Indeed the first few years after the Cold War were full of promise. Europe was again united. Little did we know what lay ahead.

”Political unity does not mean the

absorption of the nation.”

Robert Schuman

Fascism died in 1945. Communism died in 1989. I do not want 2016 to be the beginning of the end for liberal democracy. If I become the lead candidate of the EPP and eventually the President of the European Commission, I pledge not only to defend our values, but to make sure that the grievances that have led to a surge of nationalism and populism will be addressed. If these frustrations are not dealt with, the situation will worsen. Animosity will grow, tensions will come to the fore and nationalism will increase. I am not saying that Europe will snap, but we are reaching the limits of tolerance. The very tolerance that Europe was built on.

The European Union has never had a President of the European Commission from a Nordic country, a Baltic state, or from Central and Eastern Europe. This is, however, not a race of geography, but a choice of a leadership and experience. I come from a small country which has survived next to an expansionist power – a country that has always fought for its values and existence. I have always been in, or led, coalition governments, which require constant bridge-building. I have had first-hand experience of dealing with a populist party in government. These are all qualities which are most likely to be of importance after the next European elections.

We are a party family that believes in individual freedom and responsibility. The choice is yours. I know you will make up your own mind and vote for the person that you believe can help our parties win the European elections, and ultimately lead the Commission for the Next Generation of Europe. Welcome to Helsinki!

«Політика хвилюють результати наступних виборів.

Державника – майбутнє наступного покоління.»

Альчіде де Гаспері

8 листопада 2018 року Європейська народна партія обиратиме свого кандидата на посаду президента Європейської комісії. Перед нами постає просте питання: хто найкраще підходить для того, щоб допомогти нашим партіям виграти європейські вибори навесні наступного року, здобути підтримку Європейської ради та Європейського парламенту і врешті-решт очолити Європейську комісію. Йдеться про лідерські якості та досвід. Йдеться про комунікативні навички та володіння мовами. Йдеться про цінності, стратегічне бачення та надійну програму для Наступного покоління Європи. Ось, що я пропоную для нас, ЄНП.

Стратегічне бачення майбутнього Європи

Ми повинні дивитися вперед і запропонувати всім європейцям краще бачення майбутнього, засноване на наших цінностях. Моє стратегічне бачення – проєвропейське, позитивне і прагматичне.

Проєвропейське тому, що я вірю в розумнішу та кращу європейську інтеграцію. Ми потребуємо більше Європи, де це має сенс, і менше, де його немає. Якщо ми можемо щось покращити на національному або регіональному рівні, слід це зробити. Ми більше потребуємо справжньої національної відповідальності в межах нашого європейського проекту, на відміну від безглуздого націоналізму. Ми потребуємо національних та європейських лідерів, які впливатимуть на прийняття спільних рішень і братимуть на себе повну відповідальність за їхні наслідки.

Позитивне тому, що ми повинні покласти край політиці, якою керують страх і ненависть. Складні проблеми не мають простих рішень. Так, технології змінюватимуть специфіку нашої роботи. Так, міграція – це виклик. І так, усі ми боїмося постійних змін і дестабілізації.

Але це не означає, що політичні лідери повинні підживлювати ці страхи. Навпаки, лідерство полягає в тому, щоб створити можливості, працювати заради стабільності, знаходити рішення та давати надію на краще майбутнє. І прагматичне тому, що ми повинні знаходити конкретні та ефективні способи вирішення спільних проблем.

Цифрова революція змінить економіку, методи роботи, політику, засоби масової інформації, науку та, можливо, майбутнє людства. Це, поряд зі зміною клімату, стане головним викликом не лише для наступної Європейської комісії, але й для майбутніх поколінь. Я хочу, щоб нові технології слугували людству, а не навпаки. Я хочу, щоб на цій планеті і надалі залишалося місце для кожного.

Я не претендую на те, що втілення цієї короткої програми для Наступного покоління Європи вирішить усі наявні виклики, які постали перед ЄС; і я не даю докладних рекомендацій у царині політики – їхній час попереду.

Наразі я хочу сформулювати деякі основні завдання на майбутнє. Цифрова революція та зміна клімату – два головних питання нашого покоління. Ці виклики мають транснаціональний характер і жодна країна не здатна протистояти їм самостійно. У часи невизначеності нам потрібна опора. Цією опорою є наші цінності. Саме вони складають основу моїх шести пунктів для Наступного покоління Європи.

1. Захистити європейські цінності

У 20 столітті Європейська народна партія виграла битву ідеологій. Завдяки заповзятості наших батьків-засновників усюди в Європі, на сході та заході, на півночі та півдні, демократія перемогла фашизм, комунізм та націоналізм.

Ми започаткували європейський проект, захистили демократію та свободу і принесли мир. Але наш світогляд не може бути статичним або таким, що сприймається як належне. Наші цінності перебувають під загрозою як всередині, так і поза межами Європейського Союзу – настав час зійти на барикади та захищати їх.

Наші цінності засновані на принципах поваги до людської гідності, свободи, демократії, солідарності, рівності між чоловіками та жінками, верховенства права та прав людини, включаючи права осіб, що належать до окремих меншин. У часи невизначеності такі цінності закладають підвалини нашої безпеки, головну опору, яка робить нас тими, ким ми є – християнськими демократами-правоцентристами. Без них ми не маємо нічого і відмовляємося від моральних орієнтирів, якими так добре керувалися в минулому.

«Ми тримаємо голови високо,

незважаючи на ціну, яку нам довелося

заплатили, адже свобода безцінна.»

Лех Валенса

Але ми не можемо заперечувати той факт, що нашими суспільствами шириться занепокоєння, тривога через майбутнє, почуття, що кращі часи вже минули. Я не засуджую тих, хто відчуває спокусу віддати свій голос за популістів.

Натомість я хочу сказати «ми чуємо вас». Ми не будемо нехтувати побоюваннями, пов’язаними з поширенням нових технологій, скороченням кількості робочих місць, питаннями безпеки та міграцією. Багато з них мають реальні підстави, але ці проблеми слід вирішувати в межах нашого демократичного порядку. Демократія, громадянські свободи та справедливість – це те, за що ми боролися протягом століть.

Історія навчила нас: якщо ми станемо на шлях нетерпимості, змінити курс буде важко. Обмежена демократія є логічним протиріччям і суперечить тому, за що виступає ЄНП.

2. Очолити цифрову революцію

Четверта промислова революція – штучний інтелект, роботизація, Інтернет речей, 3D-друк та цифровізація – вже тут, і має глибокий вплив на все, включаючи економіку, політику та науку. На відміну від попередніх, ця промислова революція не є поступовою – вона характеризується інтенсивним розвитком та має руйнівний характер. Європа повинна займати провідні позиції в світовому технологічному розвитку, інакше ми можемо опинитися позаду. Лідерство в цифровій революції означає, що ми повинні зосередитися на майбутніх змінах у сфері праці, інноваціях та захисті інтересів людей.

Цифрова революція змінює традиційні форми роботи та навчання. Ми маємо обмежене уявлення щодо того, як виглядатиме ринок праці у 2050 році. Багато сьогоднішніх професій, як виробничих, так і інтелектуальних, завтра зникнуть. Мова не про те, що машини захоплять владу. Ми співпрацюватимемо з ними задля отримання кращих результатів.

Здобуття освіти більше не має на увазі опанування одним умінням та запам’ятовування багатьох фактів, тепер йдеться про постійне навчання та емоційний інтелект. Неважливо, які навички ви отримаєте в майбутньому, велику роль відіграватиме здатність розуміти дані. У цьому сенсі деякі держави-члени вже стали першовідкривачами. Ми повинні взяти їхній досвід у якості основи для розвитку всієї Європи.

Наразі всі 20 провідних технологічних фірм знаходяться в США або Китаї. Без інвестицій в освіту, інновації, дослідження та розвиток ця тенденція продовжуватиметься. Заходи європейських інституцій повинні вдосконалювати технологічну інфраструктуру, на кшталт мереж 5G, і створювати можливості для успішного розвитку європейських компаній та підприємців в умовах цифрової епохи. Сучасні фінансові інструменти та законодавчі акти, які створюють сприятливі умови для розвитку інновацій, допоможуть прокласти шлях уперед.

«Успіх у створенні штучного інтелекту

може стати найважливішою подією

в історії нашої цивілізації. Або

найтрагічнішою. Ми просто не знаємо.»

Стівен Хокінг

Водночас ми живемо в епоху платформенної економіки, де цінність даних постійно зростає. Це призводить до проблем, пов’язаних із захистом індивідуальних прав. «Великі дані» вже знають про вас і ваші вподобання значно більше, ніж ви думаєте. Конституції створювалися, щоб захистити особу від держави. Тепер нам потрібно працювати над захистом фізичних осіб від використання їхніх особистих даних великими транснаціональними корпораціями або авторитарними урядами. ЄС, надпотужне об’єднання, наділене регулятивною функцією, може взяти на себе ініціативу з встановлення міжнародних правил функціонування майбутнього світу штучного інтелекту та роботизації. Краще запроваджувати правила, аніж приймати їх.

3. Зробити так, щоб європейська економіка задовольняла інтереси кожного

Створення спільного ринку принесло неабиякі результати – без цього ми не мали б європейських держав загального добробуту. Протягом десятиліть це було основою економічного зростання та створення нових робочих місць в Європі. Членство в ЄС означає зростання добробуту населення країни. Протягом останніх двадцяти років середні показники ВВП на душу населення подвоїлися. У деяких бідніших державах-членах цей показник зріс більше, ніж удесятеро. Протягом останніх кількох років спільний ринок допоміг створити понад 10 мільйонів робочих місць. Євро – друга найважливіша світова резервна валюта. Після фінансової кризи Європейський Союз знову твердо торує шлях економічного зростання, створення робочих місць та залучення інвестицій.

Проте цілком зрозуміло, що цього недостатньо. Незважаючи на те, що доходи ЄС зростали, ми не спромоглися забезпечити рівномірний розподіл цих коштів ані між громадянами, ані між державами-членами. Сьогоднішній популізм, як лівий, так і правий, значною мірою випливає з почуття несправедливості, а також з того, що сучасна модель суспільства, включаючи соціальну ринкову економіку та глобалізацію, не гарантує справедливого ставлення до кожної особи.

Таку тенденцію необхідно змінювати. Усі ми знаємо, що лібералізація ринку стимулює економічне зростання та гарантує створення нових робочих місць, тепер нам лише потрібно з’ясувати, як саме зробити так, щоб це правило працювало для всіх європейців.

«Європа має бути чимось більшим, ніж

просто ринок, товари та гроші.»

Жан-Клод Юнкер

Європі необхідно зосередитися на сучасних джерелах сталого розвитку, включаючи цифровізацію, культурно-розважальну індустрію, «зелене» зростання, економіку замкненого циклу, стартапи, стале та інноваційне виробництво продуктів харчування тощо. Так, ЄС не створює робочих місць та не обирає пріоритетні напрямки розвитку, але Союз може посприяти цим процесам, забезпечуючи сприятливі умови для підтримки компаній, працівників та підприємців по всьому континенту. ЄС став чемпіоном у сфері вільної та чесної торгівлі. Так має тривати й надалі. Водночас ми повинні покращувати глобальні правила та норми, протидіяти недобросовісним практикам, працювати над проведенням структурних реформ та вдосконалювати внутрішній ринок. Перерозподіл доходів від економічного зростання ЄС шляхом реалізації політики в галузі соціального забезпечення залишається і залишатиметься прерогативою національних урядів.

Майбутнє євро є найважливішою складовою розвитку нашої економіки. Вона не зможе бути ефективною без стабільної єдиної валюти. Протягом найближчих років ми маємо прискорити процес запровадження реального союзу ринків капіталу. Ми також повинні перетворити наш стабілізаційний механізм в Європейський валютний фонд. Але перш за все нам слід продовжувати зміцнювати довіру, дотримуватися загальних правил та норм, узгоджених між нами, і демонструвати солідарність, коли хтось з нас потребує допомоги. Саме так чинили партії ЄНП під час кризи Єврозони, так ми повинні робити й у майбутньому. Євро не вижило б, якби партії ЄНП, що входили до складу урядів – від Ірландії до Португалії, від Іспанії до Греції та Кіпру – не приймали складні та відповідальні рішення.

4. Боротися зі зміною клімату

Зміна клімату є однією з найбільших загроз для майбутнього нашої планети. Останні 19 років включали 18 найтепліших років за всю історію з початку спостережень. За нинішніх темпів середня температура продовжуватиме зростати на 0,2 градуса Цельсія кожні десять років. Остання доповідь Міжурядової групи експертів з питань зміни клімату підтверджує цю тенденцію та попереджає про негативний вплив подальшого глобального потепління, що перевищуватиме 1,5 градуси Цельсія. Зміна температури матиме безпрецедентний вплив на всю нашу екосистему, включаючи зміну метеорологічних умов, загрозу для біологічних видів, підвищення рівня моря, виклики для продовольчої безпеки та системи охорони здоров’я.

Протягом останніх двох століть ми спромоглися забезпечити феноменальне економічне зростання та високий рівень добробуту, але за яку ціну! Наше завдання – захищати планету та поважати її кордони. У той же час ЄС слід уникати легковірності. Ми повинні захищати свої стратегічні інтереси та допомагати нашим країнам-членам у процесі переходу до екологічно чистої економіки. Це означає, що метою нашої політики в сфері клімату повинна бути не лише боротьба з кліматичними змінами, але й здобуття конкурентних переваг на глобальному рівні.

Зменшення викидів державами-членами ЄС недостатньо для того, щоб врятувати весь світ, але технології, розроблені нашими провідними компаніями, сприятимуть досягненню цієї мети. Отже, основну увагу слід приділяти розвитку екологічно чистих технологій та впровадженню моделей економіки замкненого циклу. Компанії, готові брати на себе ризики зараз, стануть лідерами майбутнього.

«У нас немає планети Б, порятунок планети

Земля має бути нашим завданням номер один.»

Мігель Аріас Каньєте та Карлос Моедаш

Декарбонізація повинна стати основною частиною програми дій Євросоюзу. Нам необхідно працювати над досягненням нульового рівня викидів карбону в Європі до 2045 року. Паризька угода була хорошим початком, але нам слід ставити більш амбітні цілі. Обмеження глобального потепління до 2 градусів Цельсія є необхідним і потребуватиме жорстких заходів щодо торгівлі викидами та розподілу спільних зусиль. Європа разом зі своїми державами-членами, регіонами та містами повинна стати на чолі цих змін.

5. Керувати процесами міграції

Загальна частка людей, які проживають за межами країн свого народження, з часом залишається більш-менш стабільною і становить близько 3%. Міграція, разом з усіма її різноманітними формами, стала нормою. Ми можемо робити вигляд, що проблеми не існує, або ж вжити рішучих заходів для її вирішення. Я пропоную другий варіант. Ми подолали найгіршу міграційну кризу, і тепер настав час продемонструвати всім європейцям, що ситуація перебуває під контролем. Ми б не пережили міграційної кризи 2015 року, якби не зусилля, докладені партіями ЄНП по всій Європі – від Мальти до Італії, від Болгарії до Швеції, від Греції до Німеччини та Австрії. Тепер ми повинні зробити все необхідне для того, щоб подібна ситуація більше ніколи не повторилася.

Імміграція до Європи повинна мати контрольований та легальний характер. Ми повинні уникати неконтрольованих ситуацій, подібних до тієї, що трапилася 2015 року. Зі зростанням кількості літніх людей та браком кваліфікованої робочої сили ми не зможемо вижити, зводячи навколо себе стіни. Завдання політиків полягає в тому, щоб знайти відповідні рішення та полегшити цей перехід, а не живити страхи. Свобода пересування всередині Європейського Союзу робить наше життя легшим, коли йдеться про подорожі, навчання або роботу. Імміграція ззовні є більш складним, але вирішуваним явищем. Посилення контролю на зовнішніх кордонах є необхідною умовою вільного руху людей на території ЄС.

«Сучасна Європа не повинна стати

фортецею, в якій ми самоізолюємося

від інших. Вона повинна бути відкритою.»

Гельмут Коль

Міграція залишатиметься визначальною проблемою для ЄС ще багато років. Наступна Європейська комісія повинна приділити їй належну увагу в межах свого порядку денного. Нам потрібно створювати центри для біженців  за межами ЄС разом з УВКБ ООН. Ми повинні зміцнювати Європейське агентство з охорони зовнішніх кордонів країн-членів Європейського Союзу – без спільної прикордонної служби важко контролювати загальний кордон. Ми також повинні розробити спільні рішення для ефективного повернення тих, хто не отримав притулку в Європі. Нам необхідно встановити квоту для кожної держави-члена на приймання визначеної кількості тих, хто шукає притулок з гуманітарних міркувань. Якщо цей варіант не спрацює, нам доведеться розробити систему гнучкої солідарності, в умовах якої держави-члени зможуть по-різному допомагати одна одній. І, нарешті, ми повинні подолати основні причини міграції шляхом посилення потенціалу ЄС у галузі співпраці з нашими сусідами, інвестуючи в зростання обсягів виробництва та створення нових робочих місць в Африці. Це не вирішить проблему безпосередньо, але, принаймні, певною мірою допоможе уникнути кризи в майбутньому.

6. Зробити Європу безпечнішою

Протягом десятиліть Сполучені Штати гарантували європейську безпеку. Зважаючи на те, що я активний прихильник тісних трансатлантичних відносин між нами, мені складно визнати, що їхні гарантії наразі є менш очевидними, ніж  раніше. Свідома маргіналізація США на міжнародній арені означає, що ми повинні взяти на себе більшу відповідальність за нашу власну безпеку. Нам слід активно заповнювати вакуум сили, що виникає, наприклад, у сфері торгівлі, зовнішньої політики, оборонній галузі чи в багатосторонніх відносинах.

Ми повинні прагнути налагодження діалогу та партнерства на всіх напрямках. Але нам також слід бути твердими у відносинах з Росією та іншими суб’єктами, які намагаються залякувати наші держави-члени.

«Епоха, в якій ми могли повністю покладатися

на інших, закінчилася … Зараз Європі

необхідно вирішувати свою долю самостійно».

Ангела Меркель

Протягом останніх років межа між станом війни та миру була розмита такими проблемами, як кібератаки, тероризм (як недержавний, так і фінансований різними державами), втручання в наші демократичні процеси, нелегальна міграція та інформаційні війни. Вони були спричинені невирішеними конфліктами, відновленням суперництва між великими державами та стрімким розвитком технологій. Незважаючи на значні досягнення, наразі ми не можемо забезпечити належний захист Європи в умовах суцільної мішанини стратегій, інструментів та акторів у галузі безпеки та оборони. Нам потрібно об’єднати це все під єдиним керівництвом.

Держави-члени та європейські інституції повинні активізувати свої зусилля зі створення реального Союзу безпеки та оборони. Ми також повинні розробити першу в історії ЄС Стратегію безпеки в галузі функціонування штучного інтелекту, щоб сприяти подоланню нових викликів, пов’язаних з поширенням ШІ, і вжити подальших заходів з підвищення ефективності та конкурентоспроможності технологічного та промислового компонентів оборонного сектору ЄС. Політика забезпечення інтересів Євросоюзу вимагатиме тісної координації з державами-членами, НАТО та нашими партнерами. Ми повинні брати на себе більше відповідальності за виконання одного з найважливіших завдань ЄС: забезпечення безпеки.

Комунікація Європи

Якби існувала нагорода за найгіршу комунікаційну стратегію в історії світової політики, Європейський Союз був би серйозним претендентом на її одержання. ЄС – це найуспішніший мирний проект у галузі міжнародних відносин. Проте його усталений образ є вкрай далеким від істини. Розмов про те, що в епоху цифрових технологій збільшилась кількість фейкових новин або про те, що люди віддають перевагу версіям, а не фактам, недостатньо. В епоху інформаційних війн ЄС повинен серйозно ставитися до питань комунікації.

Це означає не лише використання сучасних засобів комунікації за допомогою широкого спектру соціальних мереж, але також вживання зрозумілої мови, коли ми говоримо про головну ідею Європейського Союзу. Боротьба з фейковими новинами та тролями також становитиме велику частину того, що має бути зроблено. Найперше, політичним лідерам слід припинити звинувачувати Брюссель у власних невдачах, почати брати на себе відповідальність за прийняття загальноєвропейських рішень і задля цього інколи виходити зі своїх кабінетів. В основу європейського проекту покладено ідею прозорості, а не принцип таємного прийняття рішень.

Вирішальний момент для Європи

Я переконаний в тому, що зараз настав вирішальний момент для Європи. Якщо протягом найближчих років ми зробимо все правильно, згодом цей період марних спроб запровадження обмеженої демократії та передбачуваного популізму розглядатиметься в якості ще однієї кризи, яку було подолано в процесі європейської інтеграції. Якщо ж ми все зіпсуємо, існує ризик повернення до епохи ворожого націоналізму та неефективності європейських інституцій.

Важливо, щоб ми гуртувалися навколо нашої мети – побудови міцної сучасної Європи, яка впливає на тенденції світового розвитку, а не зазнає впливу інших. Це потребує пом’якшення розбіжностей між сходом та заходом, північчю та півднем. Етапи розширення ЄС ніколи не проходили легко, проте це було правильне рішення. Ми повинні акцентувати свою увагу на тому, що нас об’єднує, а не навпаки. Ми потребуємо більшої солідарності: як у питанні щодо майбутнього євро, так і щодо міграційної кризи. Ми потрібні один одному.

«Єдність Європи була мрією кількох людей.

Потім вона стала надією багатьох.

Сьогодні – це необхідність для нас всіх».

Конрад Аденауер

Європейський Союз не ідеальний, і ніколи таким не буде. Він завжди буде чимось більшим, ніж міжнародна організація, але меншим, ніж держава. ЄС постійно розвивається та долає кризові ситуації. Часто ми долаємо шлях від поступового розгортання кризи до її пікового моменту, який здається нам повним хаосом, і, врешті-решт, знаходимо неоптимальне рішення. Але все ж таки досягаємо своїх цілей. Саме так було з кризою Єврозони та міграційною кризою, і так буде з багатьма іншими викликами, які постануть перед нами в майбутньому. ЄС геть не досконалий. І ми повинні навчитися приймати нові виклики 21 століття.

У наступному році, коли нова Європейська комісія розпочне виконання своїх обов’язків, ми відзначатимемо тридцяту річницю падіння Берлінського муру. 1989 рік був сповнений надії. Ми щойно перемогли комунізм, а авторитарні режими за допомогою партій ЄНП один за одним зазнавали краху в усіх куточках Європи. Багато хто вважав, що більшість з 200 держав світу стануть на шлях свободи, ліберальної демократії та ринкової економіки. Дійсно, у перші роки після «холодної війни» було багато сподівань. Європа знову об’єдналася. Ми й не підозрювали, що на нас чекає попереду.

«Політична єдність не означає

поглинання нації».

Робер Шуман

Фашизм помер у 1945 році. Комунізм – у 1989 році. Я не хочу, щоб 2016 рік став початком кінця ліберальної демократії. Якщо я стану головним кандидатом від ЄНП і, врешті-решт, президентом Європейської комісії, я зобов’язуюся не лише захищати наші цінності, але й належним чином реагувати на ті проблеми, які призвели до сплеску націоналізму та популізму. За умови ігнорування всіх цих питань, ситуація лише погіршуватиметься. Протиріччя будуть загострюватися, напруженість у відносинах вийде на перший план, зростатиме кількість прихильників націоналізму. Я не кажу, що об’єднаній Європі настане кінець. Але в такому випадку ми досягнемо меж толерантності. Тієї толерантності, яку було покладено в основу нової Європи.

Європейський Союз ще ніколи не мав президента Єврокомісії, який би походив зі Скандинавії, країн Балтії або Центральної та Східної Європи. Втім, йдеться не про змагання між представниками різних географічних регіонів, радше про лідерські якості та досвід. Я народився в маленькій країні, яка змогла вистояти поряд з державою-експансіоністом – країні, яка завжди боролася за свої цінності та саме існування. Я завжди входив до складу або стояв на чолі коаліційних урядів. Це постійно вимагало від мене вміння налагоджувати відносини. Я мав безпосередній досвід роботи з популістською партією в уряді. Найімовірніше, усі ці якості матимуть значення після наступних європейських виборів.

Ми належимо до партійної родини, яка вірить у громадянські свободи та індивідуальну відповідальність. Вибір за вами. Я знаю, що ви ретельно все обміркуєте і проголосуєте за людину, яка, на вашу думку, зможе допомогти нашим партіям одержати перемогу на європейських виборах та, врешті-решт, очолити Комісію для Наступного покоління Європи. Ласкаво просимо до Гельсінкі!

„A politikus a közelgő választásokra figyel, az

államférfi a jövendő nemzedékre.”

Alcide de Gasperi

2018. november 8-án az Európai Néppárt megválasztja csúcsjelöltjét az Európai Bizottság elnöki posztjának betöltésére. Az előttünk álló kérdés egyszerű: ki a legalkalmasabb arra, hogy segítse pártjainkat megnyerni a jövő tavaszi európai választásokat, megszerezze az Európai Tanács és az Európai Parlament támogatását és végül vezesse az Európai Bizottságot.
Ez vezetési képességről és tapasztalatról szól. Ez kommunikációs készségekről és nyelvi tudásról szól. Ez értékekről, vízióról és a következő generáció
számára hiteles programról szól. Ezt javaslom nekünk, az EPP-nek:

Jövőkép Európa számára

Előre kell tekintenünk, hogy minden európai számára egy jobb, értékalapú jövőképet nyújtsunk. Az én jövőképem Európa-párti, pozitív és pragmatikus. Európa-párti abban, hogy hiszek egy okosabb és jobb európai integrációban. Európa vállaljon nagyobb szerepet ott, ahol annak értelme van, de kevesebbet ott, ahol nincs. Amit nemzeti vagy regionális szinten jobban el lehet végezni, azt ott kell elvégezni. Nyers nacionalizmusból kevesebb kell, viszont több valódi, nemzeti felelősségvállalásra van szükség a közös európai projektünkben. Olyan nemzeti és európai vezetőkre van szükségünk, akik hatást tudnak gyakorolni a közösen hozott döntésekre és teljes felelősségét vállalnak azokért.

Pozitív abban, hogy gátat kell szabnunk a félelem és a gyűlölet által vezérelt politikának. Összetett problémákra nem léteznek egyszerű megoldások. Igen, a technológia megváltoztatja a munkavégzés módját. Igen, a migráció kihívás. És igen, mindanynyian félünk a szüntelen változástól és a hirtelen átalakulástól. De ez nem azt jelenti, hogy a politikai vezetőknek táplálniuk kell ezeket a félelmeket. Ellenkezőleg, a vezetés arról szól, hogy lehetőségeket biztosítunk, dolgozunk a stabilitás érdekében, problémákat oldunk meg, és egy szebb jövő reményét nyújtjuk.

És pragmatikus abban, hogy konkrét, működő megoldásokat kell adnunk közös kihívásainkra. A digitális forradalom meg fogja változtatni a gazdaságot, a munkát, a politikát, a médiát, a tudományt és talán az emberiség jövőjét is. A klímaváltozással együtt ez lesz a fő kihívás, de nem csak a következő Európai Bizottság számára, hanem az eljövendő generációk számára is. Azt szeretném, hogy a technológia az embereket szolgálja, nem pedig fordítva. Egymindenki számára élhető bolygót szeretnék, amely a jövőben is élhető marad.

Az Európa Következő Generációja (Next Generation of Europe) számára készült rövid programban nem teszek úgy, mintha az EU minden jelenlegi problémájára tudnám a megoldást; és nem teszek részletekbe menő szabályozási javaslatokat sem – annak is eljön majd az ideje. A célom az, hogy felvázoljam az előttünk álló fő kihívásokat. Generációnk két fő kérdése a digitális forradalom és a klímaváltozás. Ezek nemzeteken átnyúló kihívások, amelyeket egyetlen ország sem tud egyedül megoldani. Bizonytalan időkben szilárd alapra van szükség – ez az alap az értékrendszerünk. És ezeken az értékeken alapul az Európa Következő Generációja hat pontja.

1. Az európai értékek védelme

A 20. században az Európai Néppárt megnyerte az ideák csatáját. Alapító atyáink Európa-szerte, keleten, nyugaton, északon és délen folytatott kitartó küzdelmének köszönhetően, a demokrácia diadalmaskodott a fasizmus, a kommunizmus és a nacionalizmus felett. Útjára indítottuk az európai projektet, megvédtük a demokráciát és a szabadságot, békét hoztunk. De nem hagyatkozhatunk egy statikus világképre, és nem vehetjük azt adottnak. Értékeink támadás alatt állnak mind az Európai Unión belülről, mind azon kívülről– itt az ideje kimenni a barikádokra, hogy megvédjük őket.

Az értékrendszerünk az emberi méltóság, a szabadság, a demokrácia, a szolidaritás, a férfiak és nők közti egyenlőség, a jogállamiság és az emberi jogok tiszteletén alapul, amelynek része a kisebbségekhez tartozók jogainak elismerése is. Bizonytalan időkben ezek az értékek jelentik biztonságunk szilárd alapkövét, biztos alapját annak, hogy kik vagyunk mi, jobbközép kereszténydemokraták. Ezek híján nem marad semmink, és lemondunk arról az erkölcsi iránytűről, amely eddig biztos irányt szabott számunkra.

„Nagy árat fizettünk ugyan, de nem kell

lesütnünk tekintetünket, hiszen a szabadság

megfizethetetlen.”

Lech Wałęsa

De nem élhetünk tagadásban – társadalmainkban eluralkodott a nyugtalanság, a jövő miatti aggodalom, az az érzés, hogy ami a legjobb volt, már mögöttünk van. Nem ítélem el azokat, akik kísértést éreznek arra, hogy a populistákra adják szavazatukat. Ehelyett azt mondom: „meghallottuk a szavatokat”! Nem fogjuk figyelmen kívül hagyni a technológia, a foglalkoztatás, a biztonsági helyzet és a migráció által kiváltott félelmeket. Ezek közül sok megalapozott, de ezekre a demokratikus rendszerünkön belül kell megoldást találni. Évszázadokon keresztül küzdöttünk a demokráciáért, az egyéni szabadságjogokért és az igazságért. A történelem megtanította nekünk, hogy amint az illiberalizmus felé vezető útra lépünk, már nagyon nehéz arról letérni. Az illiberális demokrácia fogalmi önellentmondás, és ellenkezik mindazzal, amiért az EPP küzd.

2. Vezetőszerep a digitális forradalom területén

A negyedik ipari forradalom – mesterséges intelligencia, robotizáció, a dolgok internetje, 3D-s nyomtatás és digitalizáció – már jelen van, és hatásai minden területen messzire vezetnek, beleértve a gazdaságot, a politikát és a tudományt. Az előző ipari forradalmaktól eltérően ez nem lépésről lépésre történik – a terjedése gyors, és felrúgja a meglévő szabályokat. Európának a technológiai fejlődés élére kell állnia, különben a lemaradást kockáztatja. A digitális forradalom élére állni annyit tesz, hogy a munka jövőjére, az innovációra és az egyének védelmére helyezzük a hangsúlyt.

A digitális forradalom megváltoztatja a munkavégzés és a tanulás módját. Kevéssé tudhatjuk, hogy milyen lesz a munkaerőpiac 2050-ben. Számos mai foglalkozás – fizikai és szellemi egyaránt – a jövőben el fog tűnni. Ez nem azt jelenti, hogy a gépek átveszik a helyünket, hanem azt, hogy együtt kell dolgoznunk a robotokkal, ha jobb eredményeket akarunk elérni. Az oktatás már nem egy készség és rengeteg tény elsajátításáról szól, hanem sokkal inkább az élethosszig tartó tanulásról és az érzelmi intelligenciáról. Nem számít, hogy milyen készségeket kell megtanulunk a jövőben, az adatok megértése fontos helyen szerepel majd. Számos tagállam már úttörő e tekintetben. Európa egésze számára fontos, hogy tapasztalataikra építsünk.

Jelenleg az első 20 technológiai vállalkozás vagy az Egyesült Államokban vagy Kínában található. Az oktatás, az innováció, a kutatás és fejlesztés területén való befektetések nélkül ez a trend folytatódni fog. Az európai döntéseknek javítaniuk kell a technológiai infrastruktúrát, mint például az 5G hálózatokat, és lehetőséget kell teremteniük az európai vállalatok és feltalálók számára, hogy kiteljesedjenek a digitális korban. Az innováció feltételeit megteremtő modern pénzügyi eszközök és szabályozás segítenek egyengetni ennek útját.

„A valódi mesterséges intelligencia megalkotása

lehet a legjelentőségteljesebb esemény a

civilizációnk történelmében. Vagy a legrosszabb.

Hogy melyik, nem tudhatjuk.”

Stephen Hawking

Ezzel egyidőben a platformgazdaság korában élünk, ahol az adatok értéke egyre csak nő. Ennek járulékaként megjelentek azok a problémák, amelyek az egyének jogainak védelméhez kapcsolódnak. A „big data” már többet tud rólunk és preferenciáinkról, mint hinnénk. Alkotmányokat hoztunk létre azzal a céllal, hogy az egyént megvédjük az államtól. Most azon kell dolgoznunk, hogy megvédjük az egyént attól, hogy nagy, nemzetközi vállalatok vagy autoriter kormányok használják fel személyes adatait. Szabályozási szuperhatalomként az EU vezető szerepet vállalhat a nemzetközi szabályok megalkotásában a mesterséges intelligencia és a robotizáció eljövendő világában. Jobb szabályokat létrehozni, mintsem mások szabályait követni.

3. Az európai gazdaság mindenki érdekét kell, hogy szolgálja

Az egységes piac bevált – enélkül nem tudnánk fenntartani az európai jóléti államokat. Az elmúlt évtizedek során ez volt a növekedés és a foglalkoztatás alapja Európában. Az EU-tagság a jólét növekedését jelenti. Az egy főre jutó GDP az elmúlt húsz évben a kétszeresére nőtt. Néhány szegényebb államban a növekedés meghaladta a tízes szorzót. Az egységes piac 10 millió munkahely létrehozását segítette az elmúlt pár évben. Az euró a második legfontosabb globális tartalékvaluta. Az Európai Unió a pénzügyi válság óta újra a növekedés, a munkahely-teremtés és a befektetés biztos talaján jár.

De ez természetesen nem elegendő. Bár az EU-nak sikerült a torta méretét megnövelnie, abban már kevésbé sikeres, hogy azt méltányosan ossza el, akár az egyének, akár a tagállamok között. A mai populizmus nagy része, legyen az akár bal- vagy jobboldali, az igazságtalanság azon érzetéből táplálkozik, hogy a jelenlegi társadalmi berendezkedés – beleértve a szociális piacgazdaságot és a globalizációt is – nem mindenkivel szemben tisztességes. Ennek meg kell változnia. Mindannyian tudjuk, hogy a piac liberalizációja serkenti a növekedést és munkahelyeket hoz létre, már csak azt kell kitalálnunk, hogy miként működhet ez minden európai számára.

„Európa többről kell szóljon, mint a piacról,

a termékekről és a pénzről.”

Jean-Claude Juncker

Európának a fenntartható fejlődés modern forrásaira kell helyeznie a hangsúlyt, többek között a digitalizációra, a kreatív iparágakra, a zöld növekedésre, a körkörös gazdaságra, a start-up vállalkozásokra, a fenntartható és innovatív élelmiszer-előállításra és a hasonlókra. Nem az EU hozza létre a munkahelyeket és az új gazdasági bajnokokat, de az Unió kedvező feltételeket teremthet a vállalatok, a munkavállalók és a vállalkozók számára az egész kontinensen ahhoz, hogy ezt megtegyék. Az EU a szabad és tisztességes kereskedelem bajnoka, és továbbra is annak kell maradnia. Ezzel egyidőben jobbítanunk kell a globális szabályokat, fel kell lépnünk a tisztességtelen gyakorlatokkal szemben, dolgoznunk kell a strukturális reformokon és a belső piac kiteljesítésén. Az európai növekedés a jóléti politikán keresztül történő újraelosztása a nemzeti kormányok kezében van, és ott is marad.

Az euró jövője gazdaságunk döntő része. Stabil és fenntartható közös valuta nélkül nem leszünk képesek egy sikeres gazdaságot fenntartani. Az elkövetkezendő
években fel kell gyorsítanunk haladásunkat egy valódi bank- és tőkepiaci unió felé. A stabilitást szolgáló mechanizmusokból létre kell hoznunk az Európai Valutaalapot. De legelőször és legfőképpen folytatnunk kell a bizalom kiépítését, ragaszkodnunk kell a közös szabályokhoz, amelyekben megállapodtunk, és szolidaritást kell mutatnunk, amikor valamelyikünk szükséget szenved. Az EPP pártok ezt tették az euróválság alatt, és ezt kell tennünk a jövőben is. A kormányon levő EPP pártok – Írországtól Portugáliáig, Spanyolországtól Görögországig és Ciprusig – nehéz és felelős döntései nélkül az euró nem élte volna túl.

4. Az éghajlatváltozás kezelése

A klímaváltozás az egyik legnagyobb fenyegetés bolygónk jövőjére nézve. Az elmúlt 19 évben volt az eddig feljegyzett 18 legmelegebb év. A jelenlegi ütem alapján az átlaghőmérséklet 0,2 Celsius fokot fog emelkedni minden évtizedben. A Kormányközi Panel a Klímaváltozásról legutóbbi jelentése visszaigazolja ezt a trendet és egy további, 1,5 Celsius fokot meghaladó globális felmelegedés hatásaira figyelmeztet. A hőmérséklet-változások soha nem látott hatást gyakorolnak az egész ökoszisztémánkra, beleértve ebbe az időjárás alakulását, a fajokat, a tengerszintet, az élelmiszer-biztonságot és az egészségügyet.

Az elmúlt két évszázadban soha nem látott gazdasági növekedést és jólétet voltunk képesek létrehozni, de ennek megvolt a maga ára. A mi feladatunk az, hogy megvédjük a bolygót és tiszteletben tartsuk korlátait. Ezzel egyidőben az EU nem lehet naiv, meg kell védenünk stratégiai érdekeinket és segítenünk kell tagállamainkat abban, hogy egy tisztább gazdaságra álljanak át. Ez azt jelenti, hogy a klímapolitikánknak nem elég a klímaváltozással foglalkoznia, hanem globális versenyelőnyt is kell biztosítania számunkra. Az európai károsanyag-kibocsátás csökkentése nem elegendő a világ megmentéséhez, de az úttörő vállalataink által kifejlesztett technológia igen. A hangsúlyt ezért a tiszta technológiára és a körkörös üzleti modellekre kell helyeznünk. Azok a vállalatok fognak vezetővé válni a jövőben, amelyek mernek kockázatot vállalni ebben a szakaszban.

„Nincs még egy bolygónk, a Föld megmentése

kell legyen az első számú küldetésünk.”

Miguel Arias Cañete en Carlos Moedas

Az EU-nak a szénmentesítést kell központi helyre emelnie programjában. Dolgoznunk kell azon, hogy Európa 2045-re szénmentessé váljon. A párizsi egyezmény jó kezdet volt, de ambiciózusabbnak kell lennünk. A globális felmelegedés 2 Celsius fokra való korlátozása szükséges cél, és kemény intézkedéseket kíván mind a kibocsátás-kereskedelem, mind az erőfeszítések megosztása terén. Ezt az átalakulást Európának kell vezetnie tagállamaival, régióival és városaival.

5. A migráció kezelése

A származási országukon kívül élő emberek aránya globálisan többé-kevésbé állandó, közel 3%. A migráció, annak sokféle formájával együtt, nem fog eltűnni. Tehetünk úgy, mintha nem létezne, vagy szembe is nézhetünk a problémával. Én az utóbbit ajánlom. Megoldottuk már a legrosszabb migrációs válságot és most itt az idő, hogy megmutassuk minden európainak, hogy ellenőrzésünk alatt tartjuk a helyzetet. Európa-szerte az EPP-pártok – Máltától Olaszországig, Bulgáriától Svédországig, Görögországtól Németországig és Ausztriáig – erőfeszítései nélkül nem lettünk volna képesek túlélni 2015 migrációs válságát. Most arról kell meggyőződnünk, hogy ez nem fog megismétlődni.

Európának szüksége van az ellenőrzött és legális bevándorlásra. Nem szabad visszalépnünk egy ellenőrizetlen helyzetbe, a 2015-ös helyzethez hasonlóba. Az idősödő népesség és a képzett munkaerő hiánya miatt nem leszünk képesek a túlélésre, ha falakat húzunk fel. A politikusok feladata megoldásokat találni és elősegíteni ezt az átmenetet, nem pedig félelmet kelteni. Az Európai Unión belüli szabad mozgás megkönnyíti az életünket, legyen szó utazásról, tanulásról vagy munkavállalásról. A kívülről jövő bevándorlás bonyolultabb, de megoldható. Az egyének EU területén belüli szabad mozgásának előfeltétele a külső határok jobb ellenőrzése.

„Ez az Európa nem válhat olyan erődítménnyé,

ahol elszigeteljük magunkat másoktól.

Nyitottnak kell lennie.”

Helmut Kohl

A migráció az elkövetkezendő években is meghatározó téma lesz az EU számára. A következő Európai Bizottság terveiben központi helyet kell elfoglalnia. Az ENSZ Menekültügyi Főbiztosával (UNHCR) karöltve az EU területén kívül kell menekültügyi központokat létrehoznunk. A Frontex megerősítése szükséges – közös határőrség nélkül nehéz a közös határ őrzése. Közös megoldásokat kell találnunk arra is, hogy az Európában menedékjogot nem kapó egyéneket hatékonyan visszatérítsük. Minden egyes tagállam esetében meg kell állapítanunk egy kvótát a humanitárius menedékkérők számára. Amenynyiben ez nem működik, rugalmas szolidaritási rendszert kell kialakítanunk, ahol a tagállamok eltérő módokon tudnak segíteni egymásnak. Végül pedig a migráció kiváltó okait kell kezelnünk, úgy, hogy megerősítjük az EU képességét arra, hogy a szomszédságunkban tevékenykedjen az afrikai növekedésre és munkahelyekre fordított befektetésekkel. Ez nem jelent azonnali megoldást a problémára, de legalább egy lépéssel közelebb visz minket egy jövőbeli válság elkerüléséhez.

6. Egy biztonságosabb Európa megteremtése

Évtizedekig az Egyesült Államok garantálta Európa biztonságát. A szoros transzatlanti kapcsolatunk lelkes támogatójaként nehezemre esik elfogadni, hogy ez a garancia ma már kevésbé magától értetődő, mint korábban. Az Egyesült Államok önkéntes világpolitikai marginalizálódása azt jelenti, hogy nagyobb felelősséget kell vállalnunk saját biztonságunkért. Előre kell lépnünk, hogy kitöltsük a megjelenő hatalmi űrt, függetlenül attól, hogy az a kereskedelemben, a külpolitikában, a védelemben vagy a multilateralizmus terén jelentkezik. Törekednünk kell a párbeszéd és az együttműködés kialakítására minden irányban. De emellett szilárd kell legyen az álláspontunk Oroszországgal szemben, valamint mindazokkal szemben, akik tagállamaink megfélemlítésére törekednek.

„Véget ért az a korszak, amikor teljes mértékben

másokra hagyatkozhattunk… Itt az ideje, hogy

Európa saját kezébe vegye a sorsát.”

Angela Merkel

Az elmúlt években a háborút a békétől elválasztó vonal elmosódott a kibertámadások, az államoktól független vagy államilag finanszírozott terrorizmus, a demokratikus folyamatainkba történő beavatkozás, az illegális bevándorlás, valamint az információs hadviselés jelentette kihívások miatt. Ezek folyamatban levő konfliktusokból, megújult hatalmi harcokból és technológiai áttörésekből erednek. Bár sok eredményt értünk már el, nem tudunk megfelelő védelmet biztosítani Európa számára a meglévő biztonsági és védelmi politikák, eszközök és szereplők rendezetlen halmazával. Ezeket egy ernyő alá kell vonni.

A tagállamoknak és az európai intézményeknek nagyobb erőfeszítéseket kell tenniük egy biztonsági és védelmi Unió kialakítására. Ki kell fejleszteni az EU első Mesterséges Intelligenciáról szóló Biztonsági Stratégiáját is, hogy segítsen megoldani a MI által létrehozott új kihívásokat, valamint, hogy további lépéseket tehessünk abban, hogy javítsuk Európa védelmi technológiai és ipari alapjának versenyképességét és hatékonyságát. Biztonságunk megőrzése szintén szoros koordinációt kíván a tagállamok, a NATO és partnereink között. Itt az ideje nagyobb felelősséget vállalnunk az egyik legfontosabb EU feladat, a biztonság terén.

Európai kommunikáció

Ha létezne díj, amit a világpolitika történelme során a legrosszabb kommunikációs stratégiáért osztanak ki, az Európai Unió komoly eséllyel szállhatna versenybe. Az EU a nemzetközi kapcsolatok legsikeresebb békeprojektje. Mégis, a tetteivel vagy a lényegével kapcsolatban kialakult uralkodó nézet nem is állhatna távolabb a valóságtól. Nem elég azt kimondanunk, hogy a digitális kor miatt elterjedtek a hamis hírek vagy hogy az emberek jobban szeretik a történeteket, mint a tényeket. Az információs háborúk korában az EU-nak komolyan kell vennie a kommunikációt.

Ez nemcsak azt jelenti, hogy modern kommunikációs eszközöket kell alkalmaznia a közösségi média csatornáin, de azt is, hogy érthető nyelven kell kifejeznie, mi is valójában Európa lényege. A hamis hírek és a trollok elhárítása szintén fontos része lesz a tennivalóknak. Nagyon jó kiindulási pont, ha a politikai vezetők felhagynak azzal, hogy Brüsszelt vádolják saját kudarcaikért és felelősséget vállalnak az európai döntésekért, és ezeket a kabinet keretein kívül is felvállalják. Európa lényege az átláthatóság, nem pedig a titkos döntéshozatal.

Ez Európa nagy pillanata

Hiszem, hogy ez nagy pillanat Európa számára. Ha a következő években helyesen cselekszünk, úgy tekintünk majd vissza az illiberális demokrácia kísérletére
és a zsigerből jövő populizmus eme korszakára, mint az európai integrációs folyamat egy újabb megoldott válsághelyzetére. Ha nem cselekszünk helyesen, azt kockáztatjuk, hogy visszalépünk a nacionalizmus mételyébe és Európa jelentéktelenségének korszakába.

Fontos, hogy összefogjunk egy erős és modern Európa kialakításáért, amely képes a világot formálni, és nem hagyja, hogy mások formálják őt. Ehhez szükség van a kelet és a nyugat, az észak és a dél közt fennálló megosztottság enyhítésére. A bővítések sohasem voltak könnyűek, de mindig a helyes döntést jelentették. Jobban ki kell tudnunk emelni, hogy mi az, ami összeköt minket, ahelyett, ami elválaszt bennünket. Több szolidaritásra van szükség az euró jövője és a migráció tekintetében egyaránt. Szükségünk van egymásra.

„Az európai egység egy maroknyi ember álma

volt. Sokak számára a reménnyé vált. Ma ez

mindannyiunk számára szükségszerűség”.

Konrad Adenauer

Az Európai Unió nem tökéletes, és soha nem is lesz az. Mindig több lesz, mint egy nemzetközi szervezet, de kevesebb, mint egy állam. Számos értelemben ez egy állandósult evolúció és válságkezelés.

Gyakran érezzük úgy, hogy egy válsághelyzetből a káoszba lépünk, majd végül egy optimálistól elmaradó megoldást találunk. De a céljainkat elérjük. Ez történt az euró és a migrációs válság esetén, és ugyanez fog történni számos más, jövőbeli kihívás esetén is. A tökéletlenségek Uniója vagyunk. És meg kell tanulnunk, hogy miként adaptáljuk ezt a XXI. század új kihívásaira.

Jövőre fogjuk ünnepelni a berlini fal ledöntésének 30. évfordulóját, egy időben azzal, amikor az új Európai Bizottság megkezdi mandátumát. 1989 telve volt reménnyel. Épphogy diadalmaskodtunk a kommunizmus felett, és az EPP pártjainak köszönhetően Európa minden szegletében összeomlóban voltak az autoriter rezsimek. Legtöbbünk hitt abban, hogy a világ 200 államának zöme magához öleli a szabadságot, a liberális demokráciát és a piacgazdaságot. Valóban, a hidegháborút követő néhány év telve volt ígéretekkel. Európa újra egységes volt. Aligha tudtuk akkor, hogy mi vár ránk.

„A politikai egység nem a nemzet

beolvadását jelenti.”

Robert Schuman

A fasizmus 1945-ben véget ért. A kommunizmus 1989-ben véget ért. Ne legyen 2016 az az év, amikor a liberális demokrácia számára a vég elkezdődött. Ha én leszek az Európai Néppárt csúcsjelöltje és végül az Európai Bizottság elnöke, ígérem, hogy nemcsak megvédem az értékeinket, hanem azokat a sérelmeket is kezelem, amelyek a nacionalizmus és a populizmus erősödéséhez vezettek.

Ha nem kezeljük ezeket a feszültségeket, a helyzet rosszabbodni fog. Az ellenségeskedés terjedni fog, az ellentétek előtérbe kerülnek, a nacionalizmus pedig erősödni fog. Nem mondom azt, hogy Európa eléri a töréspontot, de el fogjuk érni a tolerancia határait. Ez a tolerancia pedig éppen az, amire Európa épült.

Az Európai Uniónak soha nem volt európai bizottsági elnöke Észak-Európából, a Balti államokból vagy Közép-Kelet Európából. Ez ugyanakkor nem egy földrajzi verseny, hanem egy vezetésről és tapasztalatról való választás. Én egy olyan kis országból jövök, amelynek sikerült egy terjeszkedő hatalom szomszédságában fennmaradnia – egy olyan országból, amely mindig harcolt az értékeiért és fennmaradásáért.

Én mindig koalíciós kormányban dolgoztam vagy koalíciós kormányt vezettem, ez pedig folyamatosan hidak építését igényli. Első kézből tapasztaltam meg egy populista párt kormányon belüli kezelését. Ezek mind olyan kvalitások, amelyek nagy valószínűséggel fontosak lesznek a következő Európai választások után.

Mi egy olyan pártcsalád vagyunk, amely hisz az egyéni szabadságban és felelősségben. A választás az Önöké. Én tudom, hogy Önök úgy fognak dönteni és arra a személyre fognak szavazni, akiről hiszik, hogy pártjainkat segíteni fogja a jövő tavaszi európai választások megnyerésében és hogy a Bizottságot Európa Következő Generációja érdekében fogja vezetni. Isten hozott Helsinkiben!